Ben: “Aslında ben şişman değilim. Kimse şişman değil. Sadece fazlalıklarım var. Herkesin fazlalıkları var. Böylelikle her daim enerjimiz oluyor. Senin fazlalıkların yok mu?” Kızım: “Evet benim de var.” Ben: “Doğru. Benim de hatta kardeşinin de var.” Oğlum: “Benim fazlalıklarım yok ki! En zayıf benim. Benim kaslarım var.”

Ben: “Aslında dünyadaki herkesin fazlalıkları var. Sadece farklı ölçülerde.” Oğlum: “Haklısın! Benim de kaslarımı koruyacak kadar fazlalıklarım var. Ama senin benden daha çok var.”

Ben: “Doğru. Bazılarının fazla bazılarının az. Ancak bu kimsenin diğerlerinden daha iyi olduğunu kanıtlamaz. İkiniz de anladınız mı?” İkisi de: “Evet, anne.”

Ben: “Şimdi dediklerimi tekrarlayın.” İkisi: “Aslında kimse şişman değil. Herkesin fazlalıkları var. Fazlalıklarınızın olması dalga geçilecek bir durum değil.” Ben: “Aferin size!”