Sandrine Devillard, hakkında çıkan dedikodulara çok üzülüyordu. Düğünden sonra kendisini eleştiren kişilere olan kızgınlığı daha da arttı. Sandrine, evlilik sonrası Paris’te yaşamaya devam etti. Arada bir Marcel’i ziyarete geliyordu. Sandrine, “Marcel, Orta Çağ’dan kalma bir karakter gibi. Ben doğma büyüme Parisliyim. Hala Paris’te yaşıyorum. Ancak eşimi olabildiğince ziyaret ediyorum. Yanına gidip kendisini görüyorum ve gülümsetiyorum” dedi.

Evliliklerinin üzerinden bir yıl geçtikten sonra kasaba sakinlerinin şüphesi iyice artmaya başladı. Marcel, Sandrine ve iki arkadaşının bulunduğu araç kaza yaptı. Marcel hayatını kaybederken, Sandrine ve iki arkadaşı kazadan sağ salim kurtuldu. Sandrine’in kazayı planladığına dair dedikodular yayılmaya başladı ancak hiçbir kanıt bulunamadı.

Sandrine, Marcel’in cenazesinde hıçkırarak ağladı ancak Marcel’in ailesi ve arkadaşları bunun timsah gözyaşları olduğunu düşündüler. Sandrine bir süre sonra Marcel’in tek mirasçısı olduğunu açıkladı. Bu, bütün servetin ona kalacağı anlamına geliyordu. Sandrine bir gün Marcel’in arkadaşlarına buraya kayak merkezi yaptıracağını açıkladı. Bu söylem bardağı taşıran son damla oldu.

Ancak Sandrine’in hayalleri kısa süre sonra öğreneceği bir gerçekle suya düşecekti. Marcel, vefatından bir süre önce vasiyetini hazırlamıştı. Bütün servetini uzaktan akrabalarına ve arkadaşlarına bağışlamıştı. Hatta Marcel, inşa ettiği kabinleri teker teker arkadaşlarına bağışlamıştı.