- Yarbay Volkan: Bir üsteğmenimiz sabah bir çatışma esnasında ayağından yaralanıyor. Kendisini tedavi ettirtiyor. Akşam yine görevine devam ediyor. İsteseydi 1-2 ay izin alabilirdi. Ama almak istemedi. Bir yüzbaşımız çatışmaya gitmeden iki gün önce ayağından rahatsızlanıyor izinli olmasına rağmen kendi bölüğünü yalnız bırakmamak için tekrar göreve gidiyor. Ve o gün gittiği görevde şehit düşüyor. Buna Nusaybin ruhu diyebiliriz.

- Başçavuş Şafak: Hepimizin nasıl memleketlerinde ailesi varsa biz de burada öyle bir aile olduk. Ben izne gittiğimde Ahmet ne yapar? Ya ben gittiğimde personelin başına bir şey gelirse? Bunun vicdan azabıyla nasıl baş ederim düşüncesiyle her daim görevimizin başında olmak istiyoruz. Özel durumların dışında kimse izne gitmez. Önce halkımız huzura kavuşacak sonra biz.

Binbaşı Cem: Bir teğmenimiz yaralandı ve bilinci kapandı. GATA'ya sevk edildi. Yaralanmadan önce 120 numaralı bir binayı teröristlerden temizlemek için uğraştı. Arkadaşımızın iki gün sonra bilinci açıldı. Uyandığında eşi ve ailesi yanındaydı. Ama o uyanır uyanmaz "120 numarayı aldınız mı?" diye sormuş.

BİNGÖLLÜ ONBAŞI ONUR: DOĞULU YA DA BATILI OLMAK FARK ETMİYOR ÜLKEMİZ İÇİN BURADAYIZ * Sizi ne yoruyor? - Onbaşı Onur: Bingöllüyüm ve 90 gündür burada görev yapıyorum. Bizi en çok Nusaybin'de yaşanan olaylar ve gelen şehit haberleri yoruyor. Bedenen yorulmuyoruz. Ruhumuz ve beynimiz yorulduğunda bütün her şey kopuyor. Gelen şehit haberleri bizi çok üzüyor.