Dubai zor değil mi? - Dubai, yiyecek-içecek sektörü için dünyanın en zor pazarlarından biri. Çok büyük dünya markaları var. Dahası, Michelin yıldızlı restoranlar var. Sen peki nasıl iletişim kuruyorsun? Çok iyi İngilizce de konuşamıyorsun, nasıl sağladın bu ilişkileri? - Ben eti konuşturuyorum! Çünkü sıcakkanlıyım, insanlar beni kibirli zannediyorlar ya, tam tersine alçakgönüllüyüm, “Brother” (Kardeşim) diye sarılıyorlar bana. Dubai’de etin kurallarını değiştirdiğin doğru mu? - Doğru. Biz etimizi İstanbul’dan getiriyoruz. Domatesimizi, sebzemizi ve diğer her şeyimizi.

Dubai Emiri Şeyh Muhammed de müşterilerin arasında, öyle mi? - Evet. Sağ olsun bizi çok seviyor, sık sık geliyor. Gittiği restoranların hepsinde 15-20 dakika oturur en fazla. Ama bize geldiğinde bir buçuk-iki saat kaldığı oluyor. Oğlu da geliyor mu? - O da geliyor. Ailesinin hepsi geldi. Abu Dabi’nin şeyhi de aynı şekilde. Hatta sarayına servis yapmışlığımız da var

Restoranlarındaki ekipleri sen mi kuruyorsun? - Evet. Garsonundan komisine, kasiyerinden barmenine kadar tek tek hepsini ben. Hepsi en az benim kadar çalışkan. İyi maaş alıyorlar, jakuzili villada yaşıyorlar. Ama onların da bütün hayatı iş. Başka türlü olamaz. Çalışma arkadaşlarında en çok neye dikkat ediyorsun? - Başta işi çok iyi bilmeyebilirler. Bunun önemi yok, yeter ki heyecan duysunlar.

İnsan yetiştiriyor musun? Yoksa bildiklerini sır olarak mı saklıyorsun? - Bir tane Nusret var ama 8-10 tane restoranımız var. Her yere yetişme şansım yok. Sağlam, bilgili, güçlü arkadaşlarımız olursa benim işim hafifler, daha başarılı oluruz. Tabii ki öğretiyorum. Neden hâlâ masa masa dolaşıyorsun? - Çünkü biliyorum ki bu işte, “Ben yaptım oldu” diye bir şey yok. Hizmet sektörü başka şeye benzemez. 364 gün çok güzel yemek çıkarırsın, çok güzel servis yaparsın. Bir gün moralin bozuktur, bir şey olmuştur, insanlar sana der ki, “Nusret hiç beğenmedim. Sen bozmuşsun!” 364 günün hepsi çöpe gider o bir gün yüzünden.