Kalaşlar, fiziksel görünüşleri, inançları ve gelenekleriyle bölgede yaşayan diğer halklardan büyük farklılıklar gösteriyor. Kalaşlar’ın, M.Ö. 2. yüzyılda Asya'yı fethetmek için Makedonya'dan yola çıkan Büyük İskender'in Afganistan'da iki yıl kaldıktan sonra Çin'e geçmek isterken Hindikuş Dağları'nda ölümüyle sonuçlanan son seferinde ülkelerine dönmeyen ve bölgede kalan ordusunun soyundan geldiklerine inanılıyor.

Günümüzde nüfuslarının bu üç vadide toplamda 4 ya da 5 bin kişi olduğu tahmin edilen Kalaşlar’ın inanışları Pagan kültürünün izlerini taşıyor.

Kalaşlar’ın yaşadıkları vadi köylerinde Müslümanlar da bulunuyor. Atalarına ait Hint-Avrupa dil ailesinden olan Burruşeski dilini konuşan Kalaşlar, bir arada yaşadıkları Müslümanlarla Çitralce ve Urduca konuşarak anlaşıyor. En fazla 5 bin kadar kişinin konuştuğu tahmin edilen Burruşeski, UNESCO'nun tehlike altındaki diller listesinde bulunuyor.

Kalaşlar, günlük yaşantılarında, halen değirmenden un öğüterek ekmek yapıyor, bulaşıklarını ise vadilerinden akan ırmaklarda yıkıyor. Ahşap evlerindeki kuzinelerde ekmeklerini pişiriyor, tarım ve hayvancılıkla geçimlerini sağlıyorlar.