Benim teröristleşme meselem bundan ibaret. Sivil protesto hakkını kullanan her insan siyasi dilde zaten teröristti Gezi olayları’ndan beri o yüzden çok ciddiye almadım. Yakılan bir HDP Minibüsü Şoförü’ydü, benim her hangi bir paylaşımımda parti adı bir tek bu sebeple geçti; mağdur bir adamcağızı tanımlarken yaptığı işi söylemiştim.

Hangi partiye oy verdiğimi hiç açıklamadım, herhangi bir parti propagandası yapmadım, benim işim değil siyaset. Ama şahsi siyasetimi tabi ki gözeteceğim; düşünecek, tartışacak, hakkımı arayacak, benim yerime alınan kararları gerektiğinde eleştireceğim. Bugün işini yapamasın “Vatan haini” dediğiniz ben, en çok vergi veren ünlü kadın diye haber olduğumda vatansever madalyası hediye etmemiştiniz şüphesiz ama o vergi bir çocuğun okul sırasının yapımına mı gidiyor yoksa sefa sürmek için mi kullanılıyor takip etmek benim en doğal hakkım.

Bu yüzden oyumu kullandım. Daha çok partili bir meclis, tekelleşmemiş bir siyaset sonucuna demokrasi adına sevindim. Kopenhag’da çekip paylaştığım bebeklerini üzerinde taşıyan anne kuğu resmine “üçlü koalisyon diyor hain!” yazıp küfür eden insanlarla dalga geçtim bir süre ama anladım ki seçim öncesi, sonrası kargaşası bitene kadar sosyal medyanın tadı kaçtı.