Bu arada tabii ki çok değişik şeyler oluyor benim adıma… Macera dolu Amerika... Hayatımda ilk defa bir 'thanksgiving' yaşadım mesela. Thanksgiving; geride bıraktığımız yılın bize sunduklarına, nimetlerine şükretme ve paylaşma günü… Ne de güzel bir felsefesi var. Bayıldım. Amerika'nın beni daha önce hiç deneyimlemediğim şeylerle karşılaştıracağını biliyordum. Ama en çok hoşuma giden şey; çok tatlı yerel bir satıcıdan gerçek bir Noel ağacı almaktı. Onu süslemek için saatlerce kendimi paraladım büyük bir ciddiyetle… Amerika kültüründe 'Christmas' dönemi herkes için çok çok önemli. Hemen hemen her yerde sadece bu temaya uygun birbirinden güzel şeyler var. Her şey çok renkli, neşeli, iç açıcı... Thanks giving'le başlayıp yılbaşı gününe kadar devam eden bir süreç bu. Bir sürü yerde ikramlar, sıcak çikolatalar, şekerlemeler… Delirtici…

Bu hazırlıkların yanı sıra iki günlük bir seyahate de çıktık Texas içinde. Texas o kadar büyük ki insanın aklı almıyor. San Antonio ve Austin bu koca şehir içindeki iki küçük bölge. San Antonio'yu bir hayli turistik bulsam da kesinlikle görülesi... Şehir mimarisi öyle yapılmış ki tüm oteller, cafe, bar ve restoranlar nehre bakıyor. Nehir bir yürüyüş yolu gibi. Koluna sevgilisini takan gelmiş. Çok fazla Meksika restoranı var ve Meksika kültürü inanılmaz hakim buraya. Hatta İngilizce'den çok İspanyolca duymak mümkün. Ama benim favorim Austin. Bence New York ya da Los Angeles'tan ziyade burada yaşamak bir insanı pek çok anlamda memnun edebilir. Şahsen tam benim tarzım. Her bir köşesinde müzik yapılan ve gerçekten çok iyi müzik dinleyebileceğiniz mekanların, harika restoranların (biz Bob's Steak House'u denedik), inanılmaz vintage dükkanların, genç ve acayip cool tiplerin olduğu bir bölge. Hele kahvaltı için öyle güzel bir yere gittik ki, sanırım ismi Magnolia; sıramızın gelmesi için yirmi beş dakikaya yakın beklememiz gerekti.

Şimdi ise size bu yazıyı Los Angeles'ın Urth kafesinden yazıyorum. Burası da çok meşhur bir kafeymiş. Söylenilene göre Ryan Gosling burada çok takılırmış. Şu an burada oyuncu olmak için çırpınan 40 kişi sayabilirim. Keşfedilmeyi bekleyenler kulübü... Hayat burada oyunculuk konusunda bayağı acımasız anlaşılan… Ne mutlu ki ben sevdiğim işi yapabiliyorum. Bence evrendeki en büyük güç de bu. Sahip olduklarının farkında olmak ve şükretmek. Çünkü ancak kıymetini bilirsen evren sonsuz akıtır bolluk ve bereketini… Ben hep böyle yaptım. Ve sizlere de kocaman bir teşekkür borçluyum. Çünkü bu yalnız bir başarı değil. Bana bu yolda destek oldunuz, inandınız, ödüllendirdiniz, sevgi dolu davrandınız. Teşekkür ederim. İşte tam da bu yüzden bir videoyla halledemezdim. Kelebeğimi gelip kendim almalıydım. Sadece bunun için gelip hemen geri dönünce pek bir havam oldu tabii. Houston Havaalanı'nda, neden bir günlüğüne gittiğime ikna etmek için epey uğraştım. Tüm geceden fotoğrafları ve Instagram sayfamı göstermem gerekti neden gittiğime inandırabilmek için. Miss Turkey olmamdan etkilendiler bayağı… Bazı şeyler hâlâ işe yarıyor ne tatlı…