Bu sorgulamalar için henüz çok erken değil miydi? Ben ileride bir sanatkâr olmak istediğim için bu konuda kendimi hep eğitmem gerektiğini ve bilirkişi olmam gerektiğini düşündüm. Ve her zaman çok az vaktim olduğunu hissettim. Hep bir acelem varmış gibiydi. O yüzden akranlarımdan farklı düşüncelere girmiş, çabuk büyümüş olmalıyım.

Aileniz ‘Bu çocuk normal değil’ deyip bir uzmana başvurmamış mı? Zekâ seviyenizi ölçtürmemişler mi? Çok hareketli bir çocuk olduğum için beni ilk olarak 4 yaşımdayken pedagoga götürdüler. Zekâ seviyemi de ölçtürdüler. Testten üstün zekâlı olduğum çıktı. Bir de hiperaktivite bozukluğum vardı ama şimdi geçti. Daha sonra 7 yaşımdayken ikinci kez zekâ seviyem ölçüldü. Sonuç yine aynıydı. 140. Henüz dört yaşımdayken kendi kendime okumayı da yazmayı da öğrenmiştim.

Büyümüş de küçülmüş halinizden dolayı çocukluğunuzu yaşayamamış olmanın sancısını yaşadınız mı? Hayır, çünkü çocukluğumu yaşayamamış değilim. Yeri geldi arkadaşlarımdan daha çocuk oldum. Hâlâ da çocukluğumu yaşıyorum.

Sizi 16 yaşında pop yıldızı olan biri olarak tanıyorduk. İçinizde derin bir Aleyna varmış... Evet, insanlar derin Aleyna’nın farkında değil. Çünkü kimse bu yönde sorular sormadı. Ayrıca pop müzik yapıyorum. Başka bir tarzda müzik yapsaydım belki derin Aleyna’nın farkına varırlardı. Burasını anlamadım... Popüler müzik yaptığım için beni direkt popüler kültürün içinde görüyorlar. Fabrikalaşmış bir şarkıcı gibi görülüyorum. Oysa ki birçok meslektaşım gibi benim de içimde çok derin hislerim var. Önceleri ‘Aptal sarışın’ yakıştırmalarına öfkeleniyordum ama sonradan ‘Ben ne olduğumu biliyorum, başkaları da öğrenecek. Aceleci davranıp boşu boşuna öfkelenmeye gerek yok’ dedim. Ruhumun derinliklerinde görünenin ötesinde bambaşka bir Aleyna olduğu görülecek. Aleyna’nın ruhunu, beynindeki fikirlerini projelerini, tutkularını henüz kimse bilmiyor. Söylemekle olmaz. Görecekler.