Bu kadar ilgi görmek sizi ne ölçüde şımartıyor? Şımarmak mı? Hiç... Ortada şımaracak bir durum yok. Mesleğimle ilgili en iyi olanı yapmanın peşinden koşuyorum. Bunun karşılığında gördüğüm ilgi beni neden şımartsın. Sadece şükrediyorum. Gerçekten mi? Biraz olsa da kendi kendinize ‘Heyytt be’ demiyor musunuz? Kansere tedavi bulan, açlığı yok eden, her çocuğun iyi bir geleceği olması için çalışmalar yapan insan ‘Heyt be’ demeli. İlgi görmek elbette beni mutlu ediyor. Kendi kendime ‘Heytt be’ değil şunu söylüyorum: ‘Bak Aleyna! İnsanlar senin şarkılarını dinliyor. Sen de onlara her defasında daha iyisini sunmalısın.’

Bugünler tesadüfler sonucu mu geldi yoksa... Tesadüflere inanmam. Elbette bir plan çerçevesinde ilerledim. Acaba o planları kaç yaşında yapmıştınız? İlk olarak 3 yaşında yapmıştım.

O halde çocukluk hayaliniz gerçek oldu. Hayır, bir hayal değildi. Bilinçliydi. Sahne provaları yapmaya o yaşlarda başlamıştım. Hiç hayal kurmadınız mı? 9 yaşındayken psikolog olma hayali kurdum. Sonra psikolojiyle ilgili bir şeyler yazmaya başladım. Onları da kitap haline getireceğim.

Yazdıklarınızın kimlere faydalı olmasını umuyorsunuz? İnsanların insan yanlarını törpüleyip vicdan yanlarını çoğaltmasını umuyorum. Şöhretimin boşuna değil bir amaca yönelik olduğuna inanıyorum. Allah, bana geniş kitlelere ulaşmayı nasip etti. Bu cevheri çevreme, doğaya, hayvanlara ve insanlara yararlı olacak şekilde kullanmalıyım. Peki 9 yaşındaki bir çocuk neden psikolojiyle ilgilenir? Kendimi bulmaya çalışmamdan dolayı. Küçük yaştan beri hep kendimi sorguladım ve kim olduğumu düşündüm. Bu yüzden kendimle ilgili özellikleri çabuk keşfedip hayatıma çabuk yön verdim.