Karşı grubun acılı öyküsünü bilmek empati yaratıyor Araplar ve İsrailliler, öykülerin sonunda kendi insanları ve Güney Amerikalılar için eşit miktarda merhamet duygusu beslediklerini açıklarken, karşı grubun insanları için empati beslemediklerini itiraf ettiler. Fakat beyinleri manyetik rezonans görüntüleme yöntemiyle tarandığında ortaya beklenmedik görüntüler çıktı. Bu sonuçlara göre bir savaşçı, düşman tarafın çektiği acılardan etkilenmemek için beyninde bir empati aralığı yaratıyordu. Bu empati aralığının kapanmasının da yolu “düşmanın” yaşam öyküsüyle ilgili bazı ayrıntıların kendisi tarafından bilinmesiydi. Benzer bir mantık, çatışmaların sonlandırılması için diyalog yoluna başvurulmasında da geçerlidir.

Arabulucuların stratejisi Bruneau bu durumu şöyle açıklıyor: “Arabulucuların temel stratejisi, tarafların olaylara bakış açılarını, karşı tarafa açıkça anlatmaktır. Bunun sonucunda tarafların birbirine davranışları yumuşar.” Ancak bu uygulama güçlerin asimetrik olduğu koşullarda işe yaramaz. Dominant grubun üyeleri, karşı tarafa daha büyük bir empati ile yaklaşırken, baskı altındaki gruptakiler seslerini duyurma gayreti içindedir. Bu da birbirlerinin seslerini duymakta zorluk çektikleri anlamına gelir.

Çok küçük değişiklik bile barış yolunu açabilir Stanford Üniversitesi’nden psikolog Carol Dweck, karşı tarafın algılanışındaki çok küçük bir değişikliğin bile barışa giden yolu açabileceğine inanıyor. Dweck’e göre karşı tarafın değişmeyeceğine kesinlikle inanan bir grubun, karşı tarafla ilgili görüşleri genellikle olumsuz yöndedir. Ancak başka bir araştırma, karşı tarafın daha esnek olabileceğine ilişkin bir beklentinin olumlu duygulara yol açabileceğini gösteriyor.

Uzlaşma için saygı ve özür Ortadoğu’daki Arap-İsrail anlaşmazlığının çözümü için yollar arayan Atran ve Ginges, karşı tarafın kutsal değerlerine saygı duyduğuna ve geçmişte yapılan yanlışlıklardan dolayı özür dileneceğine ilişkin bir inancın yerleşmesi durumunda, uzlaşma umudunun artabileceğine dikkat çekiyor. Alıntı: www.e-psikiyatri.com