Feldman, fareler üzerine yaptıkları çalışmalarda, farelere belirli stres kimyasalları enjekte edildiğinde iç çekme oranlarının yükseldiğini gözlemlediklerini söylüyor. Bunun muhtemel nedeni, çift nefeslerin vücudun stres ile savaşmasına yardım etmesi olabilir. Birçok araştırma, derin ve kontrollü nefes alışverişinin anksiyete ve stres üzerinde olumlu etkileri olduğunu gösteriyor. Bu açıdan bakıldığında, iç çekmek vücudun sakinleşmek adına kullandığı bir yöntem olabilir.

Bunların dışında iç çekmek ile bazı duygular arasında ilişki olduğu da belirtiliyor. Fakat bu ilişkiler kültürden kültüre, dönemden döneme değişiyor. Günümüzde iç çeken bir insan ile karşılaşıldığında onun üzgün olduğunu varsayıyoruz. Aynı zamanda iç çekmenin bıkkınlık ya da hayal kırıklığı ile ilişkili olduğunu düşünüyoruz.

İç çekmeye dair öne sürülen bir teoriye göre, insanlar bir şeyleri bırakmak zorunda olduklarında iç çekiyorlar. Kontrolümüz dışında gelişen bir durum söz konusu olduğunda başka bir şeye geçmek zorunda kaldığımızda iç çekiyoruz. Bir umut, düşünce, arzu nesnesi, hatta korku yitip gittiğinde iç çekiyoruz.

Stanford Üniversitesi’nde dakikada yaklaşık 40 kez iç çeken kemirgenler ile araştırma yapıldı. Çalışma sonucunda “fasiyal çekirdeğe” yakın “medulla” bölgesinde daha fazla olmak üzere, koku siniri sonlanım yeri ve hippokampüs bölgelerinde de var olan Nmb geniyle, beynin daha farklı bölgelerine dağılmış olan Gbr geninin, iç çekmeden sorumlu bombesin-benzeri nöropeptid üretilmesinden sorumlu oldukları tespit edildi. Araştırmada, genlerden birinin hakim olduğu yolağın baskılanmasının, iç çekiş sayısının yarıya indirdiği gözlemlenirken, ikisinin de devre dışı bırakılması ile iç çekme eyleminin tamamen durdurulduğu gösterildi.