Kalbimize iyi bakmanın yolu!

Sağlıklı beslenme, kalbimize yapacağımız en büyük iyiliklerden biri. Acıbadem Kadıköy Hastanesi Kardiyoloji Uzmanı Prof. Dr. Sinan Dağdelen, kalbimize zarar veren kötü davranışlar ve önerileri hakkında şunları söylüyor: Kalbimize verdiğimiz 11 zarar: -Geç kalkıp geç yemek. -Acıkmadan yemek. -Yatmadan önce yemek. -Kötü beslenmek. -Sürekli oturmak, hareketsiz kalmak. -Spor yapmamak. -Sürekli aşırı strese maruz kalmak. -Yağ dokusu artışı ile kilo almak. -Aşırı alkol tüketmek. -Sigara içmek. -Kalbimizi bir şikayet oluncaya kadar hiç aklımıza getirmemek.

Pek çoğumuz kalp hastalıklarının farkında değiliz. Bu konuda her şeyden önce bilinçli olmak gerekiyor. Prof. Dr. Sinan Dağdelen’in kalbi korumak için önerileri şöyle: Hangi şikayetler üzerine kalp doktoruna gidilmeli? Özellikle göğüs ağrısı, göğüste sıkışma, tıkanma veya yanma gibi belirtiler kalp damar hastalıklarının erken belirtileri olabilir. Bu şikayetler göğüste sağda veya solda, kollarda, mide üzerinde, boyunda veya çeneye doğru olabilir. Bunun yanı sıra erken yorulmak, nefes darlığı veya nefes alamama hissi, fenalık hissi, boğulur gibi olmak, çarpıntı veya ritim düzensizliği, baygınlık hissi ve gece uyandıran tıkanma hisleri bir kalp hastalığı belirtisi olabilir.

Boya, kilo ve kalp sağlığı Yağın karın bölgesinde toplanmasıyla karakterize olan yağ birikimi, koroner arter hastalığı riski açısından çok daha önemlidir. Beden kitle indeksi (kilo/metre olarak tanımlanan boyun karesi) ile ölüm arasında doğrusal bir ilişki vardır. Beden kitle indeksinin 25 kg/m2 altında olması normal kabul edilir. 25-30 kg/m2 arası kilo fazlalığı, 30 kg/m2 üzeri ise obezite kabul edilir. Artmış bel/kalça oranı yani abdominal obezite, koroner arter hastalığı riskini özellikle artırıyor. Erkeklerde 0.9, kadınlarda 0.8 altındaki bel kalça oranı normal kabul ediliyor.

Kontroller ne sıklıkla ve nasıl yapılmalı? Sağlıklı bir kişinin erkekte 40 ve kadında 50 yaşından sonra kalp kontrollerini düzenli olarak yaptırması gerekir. Bu kontroller düşük riskli kişilerde her iki yılda bir, yüksek riskli kişilerde ise her yıl yapılmalıdır. Çünkü bir önceki veriler artık geçmişte kalmıştır ve bu süre zarfında metabolizma değişebilir ve bazı hastalıklar başlayabilir.