Aslında açken öfkeli olma, açıkça görüldüğü üzere, bir hayatta kalma mekanizmasıdır ve bu mekanizma insanlara ve hayvanlara oldukça iyi hizmet etmiştir. Aç organizmaların geri çekilip, yiyecek için nazikçe başkalarının önüne geçmelerine izin verdiğini bir düşünün. Muhtemelen bu tür canlıların soyu tükenirdi. Birçok fiziksel faktörün açken öfkeli insana katkı sağlayabileceği, psikososyal faktörlerin de aynı şekilde varlığında rol oynadığı öne sürüldü.

Kültürel farklılıkların da, yani örnek olarak sözlü ifadelerin, doğrudan veya dolaylı olarak saldırgan olup olmadığının da açken öfke oluşumunda büyük önem taşıdığı belirtildi. Aslında açken öfkeli olmayla başa çıkmanın en kolay yolu, çok acıkmadan önce bir şeyler yemektir. Eğer açlık-öfke sancıları içindeyken çikolata ya da patates cipsi gibi hızlı tüketim maddeleri atıştırabilirseniz, kanda hızlı bir şekilde yıkılan abur cuburlar glikoz oranını yüksek oranda arttırır. Ancak hızlı şekilde yıkıldıkları için, sizi yine hızlı bir şekilde açken öfkeli duruma sürüklerler.

Bu yüzden besin değeri yüksek, doğal yiyecekler sizi tok tutarken aynı zamanda aşırı kalori alımından da korurlar. Aç olur olmaz yemek yemek her zaman mümkün olmayabilir. Böyle durumlara, ofiste geçirilen uzun saatler, Ramazan ayı boyunca tutulan oruçlar, ya da rejimler örnek olabilir.

Bütün bunlar doktor onayından sonra gerçekleştirilmelidir. Uzun saatler boyunca yemediğiniz bu durumlarda, vücudunuz yağ depolamaya başladığı ve bunların bazıları ketonlara dönüştüğü birçok çalışma tarafından ispatlanmıştır. Ketonların açlığı kontrol altında tuttuğu düşünülür çünkü beyin ketonları glikozun yerine yakıt olarak kullanabiliyor. Sonuç olarak, açken öfkeyle başa çıkmak için en son ve en uygar yöntemin, zor durumlarla yemek yedikten önce değil sonra başa çıkmaya çalışmak olduğu söylenebilir. Kaynak: Bilimfili