Öfke ve açlığın ortak genler tarafından kontrol ediliyor olması açken öfkeli olmanın bir başka nedeni olarak öne sürüldü. Bir genin ürünü olan Nöropeptid Y, aç olduğunuzda beyin içine salınan doğal bir beyin kimyasalıdır. Bu kimyasal Y1 reseptörü olarak adlandırılan reseptör de dahi olmak üzere beyindeki birçok reseptörü harekete geçirerek insanları oburluğa iter.

Beyindeki açlık hissini kontrol etmeye çalışmanın yanı sıra, nöropeptid Y ve Y1 reseptörü öfke ya da saldırganlık olarak adlandırabileceğimiz durumları düzenleme işlevine de sahipler. Bununla birlikte, araştırmada, beyin omurilik sıvısında yüksek seviyede nöropeptid Y salgılayan insanların da saldırganlık düzeylerinin yüksek olduğu gözlendi. Görüldüğü üzere, açlığın insanları öfkeli yapmasının ardında birçok farklı neden olabilir.

Aslında açken öfkeli olma, açıkça görüldüğü üzere, bir hayatta kalma mekanizmasıdır ve bu mekanizma insanlara ve hayvanlara oldukça iyi hizmet etmiştir. Aç organizmaların geri çekilip, yiyecek için nazikçe başkalarının önüne geçmelerine izin verdiğini bir düşünün. Muhtemelen bu tür canlıların soyu tükenirdi. Birçok fiziksel faktörün açken öfkeli insana katkı sağlayabileceği, psikososyal faktörlerin de aynı şekilde varlığında rol oynadığı öne sürüldü.

Kültürel farklılıkların da, yani örnek olarak sözlü ifadelerin, doğrudan veya dolaylı olarak saldırgan olup olmadığının da açken öfke oluşumunda büyük önem taşıdığı belirtildi. Aslında açken öfkeli olmayla başa çıkmanın en kolay yolu, çok acıkmadan önce bir şeyler yemektir. Eğer açlık-öfke sancıları içindeyken çikolata ya da patates cipsi gibi hızlı tüketim maddeleri atıştırabilirseniz, kanda hızlı bir şekilde yıkılan abur cuburlar glikoz oranını yüksek oranda arttırır. Ancak hızlı şekilde yıkıldıkları için, sizi yine hızlı bir şekilde açken öfkeli duruma sürüklerler.