– Sizi siz yapan kabul ettikleriniz mi yoksa reddettikleriniz mi? Bence ikisi de… Dediğiniz çok doğru ve bu çok güzel bir soru. Ne oluyorsak, o biraz da kabul etmediklerimizle oluyor. Sadece kabul ettiklerimizle değil. Ama bence bu ikisinin denge içinde olması beni ben yapıyor. Bu arada, kabul ettiklerim ve kabul etmediklerimin içinde yanlışlarım da var.

– Hayatınızın şu anki dönemini nasıl ifade edersiniz? Sağlıklı ve sevdiğim işi yapabildiğim için çok mutluyum. Ama her Allah'ın günü feci tramvaların yaşandığı bu ülkede bence yavaş yavaş deliriyoruz. Beş-altı gün sonra bütün bunlar da normalleşecek. İçimiz çürümüş sünger gibi oldu. İnsanlık gerçekten büyük bir değişiklik yapmazsa kapitalizmin sunduğu vahşet bizi bitirecek. Hiçbir şey sebepsiz değil…

– Ülkemizdeki kadına şiddet olayları için neler söyleyeceksiniz? Kadına yönelik şiddetin temeline bakınca, ülkemizde kadının konduğu yer meselesi gündeme geliyor ister istemez ve bu da beni çok üzüyor. Bu anlamda, böylesi bir kadın düşmanlığının olduğu, erkeklerin kadınları böylesine sınıflandırdığı bir ülkede olmaktan hicap duyuyorum. Ama maalesef bu durum meşrulaştırıldı. Dikkat ederseniz son yıllarda da arttı. Tarih bunun hesabını çok ağır soracak.

– Yıllar geçti ama hâlâ aynısınız; insan kıskanıyor. Sırrınız ne? Biraz yavaşlatıyoruz (gülüyor). Bedenime yatırım yapan bir insanım. Uykum, beslenmem daima düzenlidir. Yüzmeyi çok seviyorum.