- İnsanların çoğu karavanda yaşama hayali kurar aslında. Mecburiyetten de olsa siz bunu gerçekleştirmişsiniz. Karavanda yaşamak size neler hissettiriyor? Karavanda yaşamak çok zahmetli ama yazın kaldığımızda keyifli oluyor. Eşim ve çocuklarla birlikte güneşin doğuşunu, karanlık çöktüğündeyse yıldızları seyretmek paha biçilemez.

Burada elektrik olmadan yaşıyoruz. Küçük ama şirin bir ortam söz konusu. Karavanda yaşamak insana bütün dert ve tasalarını unutturuyor. Dediğiniz gibi çoğu insan karavanda yaşama hayali kurar. Bu hayali neden gerçekleştiremezler anlamıyorum. Herkes karavanda yaşayabilir. Karavanda yaşamak isteyenler bu fikrini ertelemeyip hayata geçirmeli. Karavan candır. Herkese karavanda yaşamayı öneriyorum. Açık konuşmak gerekirse ilerleyen yıllarda ailemle birlikte karavanda yaşayabiliriz. Eşim ve çocuklar da çok alıştı çünkü.

- Bir çiftlik sahibi olma fikri ne zaman ortaya çıktı? Eşim Ayşe de (Şule Bilgiç) ben de doğaya çok düşkün insanlarız, tabiata âşığız. Bir gün otururken "Neden bir çiftlik almayalım?" dedikten sonra hemen harekete geçtik. Bizler doğanın bir parçası olmak zorundayız. Ancak doğayla beraber uygarlığa gidebiliriz. Doğaya zarar verirsek kendi topuğumuza sıkmış gibi oluruz. Açıkçası çocukluğumdan beri de böyle bir hayalim vardı.

- Çiftlikte hangi hayvanları besliyorsunuz? An itibarıyla 16 tavuk, 17 inek, 5 hindi ve 7-8 tane de ördek besliyorum. 100 liraya aldığım makineyle kolaylıkla Türkmenlerin yaptığı gibi yoğurttan tereyağı yapıyorum. Yine sütü ve yoğurdu kendimiz üretiyoruz. Dışarıdan yoğurt, tereyağı ve süt satın almıyoruz. Çiftliğimizde tek eksik yumurta belki de. Açık arazi olduğu için tavuklarımıza bazen hastalık geliyor ve her gün yumurta alamayabiliyoruz. Bir inek en fazla 15 kilo süt veriyor. Günde ortalama 80 litre süt alıyoruz.