“Herkesin kaşı normaldi, ben anormaldim” “Ergenliğimin ilk aşamalarında, kaşlarımdan gerçekten nefret ediyordum. Sınıfta hiç kimsenin kaşı benimki kadar kalın değildi. Herkesin kaşı normaldi ve ben anormaldim. Okul yıllarının çok acımasız olduğunu düşünüyorum. Aşağılanma, dalga geçilme… Yani çok zor süreçler geçirdim.

En sonunda, ‘Lanet olsun kurtulmam lazım bu kaşlarımdan’ deyip kaşlarımı aldırmak için kuaföre gittim. Böyle ipli bir yöntem var ya, nasıl yapıldığını hala anlayabilmiş değilim, onunla kaşlarım incecik oldu. Sonra evde, özellikle teyzem kıyametleri koparttı, ‘Sen nasıl kaşlarını alırsın? Senin ne güzel kaşların var. İnsanlar kaşları çıksın, kalın olsun diye neler yapıyor senin haberin var mı?’ diyerek benim için bir farkındalık süreci başlattı.

Ergenlikten çıktığımda ‘kaş olayını’ ciddiye almaya başladım. Utanmasam sözleşmeye falan yansıtacağım, ‘Müge Boz asla kaşlarını aldırtmaz. Kaşların inceltilmesi söz konusu dahi olamaz’ diye. O kadar mutluyum kaşlarımla.”

“A kulağın delik değil mi senin?” “Kulağı delik değil olayı var, insanlar bir kere kulağı delik olmayarak dünyaya gelmiş ve benim kulağım delik değil diye niye bu kadar çok şaşırılıyor? Çok merak ediyorum. Gelen tepkiler, “A kulağın delik değil mi senin?” bilmiyorum demek ki herkes benimle aynı şeyi düşünmüyor demek ki.