O dönem genelevde çalışan kadınların 'Kartopu Şöhret', 'Gümüş gerdan Ülfet', 'Vuslat', 'Candayanmaz Zisan', 'Kaymak tabağı Servet' ve 'Ziynet' gibi lakapları vardı.

Müşterileri ise İstanbul'da sözü geçen önemli kişilerdi. Bu nedenle de Langa Fatma'nın genelevi kapatılamıyordu. Ünlü yazar Ernest Hemingway anılarında Karaköy genelevleri için "Avrupa'daki refah döneminin en çılgın yılları bile buradaki fuhuşla yarışamaz" der.

Genelevler zaman içerisinde Osmanlı'da artış gösterdi. Bir süre sonra Galata'daki genelev sayısı 100'ü buldu. 1915 yılında ise 359'a ulaştı.

Langa Fatma'nın ölümünün ardından ise genelevi kapatıldı ve bir daha onun ayarında bir genel ev açılamadı. Ancak "Lüküs Nermin" ve "Çanakkaleli Melâhat" isimli kadınlar da özellikle 1940 ile 1960'lı yıllara damga vurdular.

Osmanlı tarihçisi ve dönemin devlet adamlarından olan Cevdet Paşa, patroniçe Langa Fatma için şunları söylemiş;

"Edirnekapı semtinde bayağı bir mahalleye mutasarrıfa olarak kibarhane ve zarifhane kerhanecilik etmekte olan ve hakkında zaptiye müşiri bile hüküm ve nüfuzu cari olmayan Langa Fatma, şevvalin yirmisekizinci günü veda-i kerhane-i fena edip gitmiş olduğundan İstanbul'un en büyük kerhanesi kapandı ve ondan sonra ol mertebe bir kerhane açılma