Ardından okul ve staj günlerinden bahsediyoruz: “Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde staj yaptım. Orada kimsesiz hastaların tutulduğu bir L katı vardır. Her gittiğimde bambaşka bir hikaye dinliyordum. Çok zor bir deneyimdi.”

“Siz bu durumdan etkileniyor muydunuz?” diye soruyorum, kafasını sallıyor: “Okulda etkilenmememiz gerektiği öğretiliyor ama hiç kolay değil. Hastanede gördüğüm şeyler kolay kabul edilir şeyler değildi.”

Üniversiteden sonra tamamen oyunculuğa yönelse de, psikoloji defterini kapatmış değil. Gelecekte oyuncu psikoloğu olmayı düşünüyor. “Oyuncular karakterin etkisi altında kaldığı için mesleki deformasyon yaşıyor mu?” diye soruyorum, “Böyle bir şey varsa da çok üzücü bence” diyor ve ekliyor: “Herkesin oyunculuk yöntemi birbirinden farklı. Bunu yaşıyor olabilirler.”

Psikoloji sohbetimizi biraz da hayatına kaydırıyoruz. Oyunculuk kariyerine 19 yaşında başlamış, şimdi 30’larında bir genç kadın. Bu yaş dönümü onda neleri değiştirdi, merak ediyorum. Şöyle diyor: