Artık ünlü biri olduğunu ise “Küçük Kadınlar” dizisi yayınlanmaya başladığında anlıyor: “19 yaşındayım. Ajansla tanışmaya gidiyorum diye topuklu çizmelerimi giydim, kırmızı rujumu sürdüm, saçımı toplattım. Meğer beni ‘Küçük Kadınlar’ dizisinin casting’i için çağırmışlar. O halimle tam bir küçük kadındım. Ama beni düşündükleri rol sokakta top oynayan kızmış. İki gün sonra yırtık jean’le, makyajsız gittim. Bu sefer oldu. Dizi 1.5 ay sonra yayınlandı. Sokağa çıktım, herkes fotoğrafımı çekiyor. O zaman anladım ne olduğunu.”

Ardından okul ve staj günlerinden bahsediyoruz: “Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde staj yaptım. Orada kimsesiz hastaların tutulduğu bir L katı vardır. Her gittiğimde bambaşka bir hikaye dinliyordum. Çok zor bir deneyimdi.”

“Siz bu durumdan etkileniyor muydunuz?” diye soruyorum, kafasını sallıyor: “Okulda etkilenmememiz gerektiği öğretiliyor ama hiç kolay değil. Hastanede gördüğüm şeyler kolay kabul edilir şeyler değildi.”

Üniversiteden sonra tamamen oyunculuğa yönelse de, psikoloji defterini kapatmış değil. Gelecekte oyuncu psikoloğu olmayı düşünüyor. “Oyuncular karakterin etkisi altında kaldığı için mesleki deformasyon yaşıyor mu?” diye soruyorum, “Böyle bir şey varsa da çok üzücü bence” diyor ve ekliyor: “Herkesin oyunculuk yöntemi birbirinden farklı. Bunu yaşıyor olabilirler.”