“3 yıldır boşanmaya çalıştığını, davaların hepsini gördüm. Zaten tek başına yaşıyor. Onu da gördüm. 3 aydır da onu tanımaya çalışıyorum. Ayrıca doğru, dürüst bir insan. Beni hiç kandırmadı. Ben bunu gördüm, inandım...”

“Dava sürecinde olduğu için neden inandığımın, güvendiğimin detaylarını anlatamıyorum. Zaten beni aşan bir durum. Karışamam, anlatamam. Bana asla yakışmaz. Bunların konuşulması bile mahvediyor beni.”

“Ünlü bir insan değil, olmak da istemiyor. İşinde gücünde, normal bir insan. Herkesin başına gelebilir. 3 yıldır boşanmaya çalıştığını ispatladı. Ben kandırılmadım, inandım. Resmi açıdan evli gözüküyor ama ayrı yaşıyorlar. O kadar çok var ki böyle. Bana bunu gösterdi, inanmasam bile bile 2 çocuk annesi olarak neden gireyim?”

“Böyle bir şeye ihtiyacım yok. Ne çocuk ne de evlilik peşindeyim, ben bunları bitirdim çok şükür. Bir insana inandım, güvendim. Ben sevgi insanıyım, sevginin peşindeyim. Bulduk birbirimizi. Onun da 2 çocuğu var, benim de. “Anlar beni” diye düşündüm. “Neden olmasın?” dedim. Bir yola girdiğim insan böyle çıktı...”