Sahnede herkes seni izlerken ne oluyor peki?
Sahnede
öyle değil. Orada çok rahat ve güçlüyüm. Bildiğim alan, orayı
yönetiyorum. Bu dediğim utangaçlık günlük hayat için geçerli. İlla
yanımda biri olması lazım.
Kendini ekranda izliyor musun?
Artık izliyorum, aştım o durumu.
Önceden izleyemez miydin?
Evet,
her şeye çok takarım. Şimdi bir tık daha barıştım. “Ben buyum, bu
kadarım. Seven sever” dedim. Ondan sonra da işlerim rast gitmeye
başladı.
Nedir insanı bu noktaya getiren?
Çok fazla
parasız kalmak... İşlerim bir süre tutmadı, çok sıkıntı çektim, hâlâ
annemle yaşıyordum. Bir gün karar verdim, “Kendime emek vereceğim; ben
tatlı biriyim, bu keşfedilecek” dedim.
Ve sonra sosyal medyayı keşfettin…
Evet, bazı oyunculara doğal hallerini göstermek yaramıyor ama bana yaradı. Arkadaşlarım “Bu kadar eğlenceli paylaşımlar yapıyorsan oyunculuk yapamazsın” dedi. Çünkü bize oyuncuların gizemli olması öğretildi. Ben de aslında bunun cinnetini yaşadım. Gizemli bir tip değilim. Mikrofon görünce başka türlü konuşan biri de olmak istemiyorum. Kendime “Ben böyleyim. Olmadı, sosyal medyayla geçinirim” dedim, kendimi inanılmaz güçlü hissettim. Hiçbir yapımcıya ihtiyaç duymadığını hissetmek iyi geldi. Eskiden parasızlıktan her diziyi kabul ederken başka bir lükse ulaşmak iyi hissettirdi.