Sosyal medyada hayatına dair her şeyi paylaşıyorsun. Göründüğün kadar rahat mısın?
Çok takıntılı ve utangacım. Her şeyden utanırım. Kolumdan, bacağımdan… Çocukluğumdan beri tek başıma toplu taşımaya binemem, tuvalet sırası bekleyemem. Biriyle buluşacaksam o gelmeden kafeye giremem. Arabada bekler, o geldikten sonra içeri girerim. Tek güvendiğim şey sosyal zekâm. Onunla yürürüm...

Sahnede herkes seni izlerken ne oluyor peki?
Sahnede öyle değil. Orada çok rahat ve güçlüyüm. Bildiğim alan, orayı yönetiyorum. Bu dediğim utangaçlık günlük hayat için geçerli. İlla yanımda biri olması lazım.

Kendini ekranda izliyor musun?
Artık izliyorum, aştım o durumu.

Önceden izleyemez miydin?
Evet, her şeye çok takarım. Şimdi bir tık daha barıştım. “Ben buyum, bu kadarım. Seven sever” dedim. Ondan sonra da işlerim rast gitmeye başladı.

Nedir insanı bu noktaya getiren?
Çok fazla parasız kalmak... İşlerim bir süre tutmadı, çok sıkıntı çektim, hâlâ annemle yaşıyordum. Bir gün karar verdim, “Kendime emek vereceğim; ben tatlı biriyim, bu keşfedilecek” dedim.