-Neden yükselirmiş? Sorma, lösemiden endişe ettiler. Mayıs ayıydı, rutin kontrollerde bir anda 400 bin olması gereken trombosit 950 binlere çıkmıştı. Hemen hematoloğa yönlendirildim. İlaç kullanıyordum zaten. Ama tabii bu kadar yüksek bir oran, gebelik riskini ekstra çoğaltıyordu...

-Ay çok fena! Bu ruh haliyle mi gittiniz Amerika’ya? Evet. Gitme sebebimiz de Melisa’ydı. Biliyorsun serebral palsili. Ben onun hiçbir şeyini eksik yapmak istemediğim için yüksek trombosite rağmen planı değiştirmedim. Her yıl eğitimi ve yıllık rutin kontrolleri için Amerika’ya gitmesi gerekiyor. Orada ortopedistine görünüyor. Ayağına taktığı ateller, gelişimine göre değişiyor...

-Peki trombosit meselesini kimseye söylemedin mi? Yok hayır. Doktorlarım, ailem ve çok yakınlarım dışında söylemedim. Umutsuzluğa kapılmamaya çalıştım. “Biz neleri aştık, bunu da aşarız!” dedim. Riskli gebelik durumunda olduğum için, konunun uzmanı bir doktor buldum. Yazıştık. Doktorum Abdullah Alkan, New Jersey’deki Hackensack Hastanesi’nde Riskli Gebelik Bölüm Başkanı. Ben servikal yetmezlik yüzünden Melisa’da erken doğum yapmıştım, Okan Ali’den önce bir operasyon geçirdim. “Transabdominal serklaj” diyorlar bu operasyona.

Serviks bölümdeki kaslara bir bant atıyorlar ki, bebek düşmesin. Ben bunu yaptırıp, öyle hamile kaldım. Servikal yetmezliğim ve bu operasyon yüzünden zaten riskli gebelikteydim. Bir de üzerine trombosit de yükselince endişelendik. Fakat doktorumuzu çok sevdik, çok güvendik. Okan Ali’nin o ördek ağlamasına benzeyen sesini duyunca, böğüre böğüre ağlamam işte bu yüzden. Kaygıların boşalması. Şimdi Allah’a çok şükür, çok mutluyuz, huzurluyuz. Okan Ali’yle Bülent’le ikimiz ilgileniyoruz. Uzun bir süre de kimseyi istemiyoruz...