Balıkesir Devlet Hastanesi'ne gittim. Bir adam duruyor. Adamın yanına gittim. Annemi sordum. ''İlknur Ilıcalı ile görüşmek istiyorum.'' dedim. Adam bir deftere baktı ve sayfayı çevirdi "Ölmüştür." dedi. ''Ergün Ilıcalı ile görüşmek istiyorum.'' dedim. "Ölmüştür." dedi. Ben şoktayım ve kızım Banu'yu soramıyorum. Sadece vücudunda 18 kırık vardı. Düşünün o zaman henüz 10 aylıktı...

Dünyada, bundan daha büyük bir acı olamaz herhalde. Öyle bir acıydı ki, kızımın yaşamasına sevinememiştim bile. Banu'nun o kazadan sağ çıkması gerçekten mucizeydi. Ben o yüzden kızıma "mucize çocuk" derim. Yaşadığı bunalım sonucunda eşim Seda'dan ayrıldım.

Ailemi trafik kazasında kaybedip, sonrasında ilk eşimden boşanınca ben de ipler tamamen koptu. Herkesin bir gün öleceğini, hayatın anlamsız olduğunu düşünerek ölümden hiç korkmadan yaşamaya başladım. Gidip motosiklet aldım. Sonra büyük bir kaza geçirdim. Bir araba soldan gelip çarptı. Arkamda da yakın arkadaşım vardı. O da o kazada vefat etti. Benim ise sol kolum kırıldı. 2 ay hastanede yattım. 36 dikişli bir ameliyat geçirdim ve koluma platin takıldı. Yani ben de mucize eseri yaşıyorum."