Tunick, 1992 yılında New York'ta çıplak insanların fotoğraflarını ve videolarını çekmeye başladı. Bu dönemdeki ilk çalışmaları daha çok tek bir çıplak bireye veya küçük çıplak kitlelere odaklanıyordu. Spencer Tunick, 1994'te Manhattan'ın merkezindeki Birleşmiş Milletler genel merkezinin önünde 28 çıplak insanı pozlandırıp fotoğrafladığı çalışmayı kariyerinde bir dönüm noktası olarak görüyor; Tunick o çalışma hakkında "Her şey orada başladı, çalışmalarımı normal fotoğrafçılıktan enstalasyon ve performans fotoğrafçılığına kaydırdı." diyor.

Mahkemede iki yıl mücadele verdikten sonra New York'un kamusal alanlarında çıplak fotoğraf çekimi yapmak için izin almayı başardı.

Spencer Tunick, 1999 ve 2001 yılları arasında mahkemede iki yıl mücadele verdikten sonra New York'un kamusal alanlarında nü fotoğraf çekimleri yapabilmek için izin aldı. 2001 yılının Mayıs ayında Musée d'art contemporain de Montréal önünde 2.500 ila 3.000 kişilik bir grubun çıplak fotoğraflarını çekti. Tunick'in bu çalışması çok önemliydi, çünkü yaptığı şeyin sadece çıplak insan fotoğraflarından ibaret olmadığını göstermek istiyordu. Başarılı da oldu ve tartışmalı çalışmaları birer sanat eseri olarak görülmeye başlandı. Daha sonra Eylül 2001 yılında Londra'da 400 çıplak gönüllünün fotoğrafını çekti.

Spencer Tunick, 2002'de 25. São Paulo Bienali'ne davet edildi ve uluslararası sanat camiasında olumlu karşılandı. Aynı yıl, Şili'de 5.000 gönüllü ile bir projeyi tamamladı ve ardından bir Şili gazetesi tarafından "Yılın Adamı" seçildi. Nisan 2003'te Londra'da Saatchi Galerisi önünde 160 çıplak gönüllüyü ve daha sonra Selfridges mağazasında 500 çıplak kişiyi fotoğrafladı. Haziran ayında ise Barselona'da 7.000 çıplak insanın enstalasyonunu organize edip büyük bir fotoğraf çalışmasına imza attı.