Shamsia Hassani, atölyedeki herkesin doğabilecek sorunlardan dolayı graffitiyi bıraktığını söylüyor. Hassani hikayesinin nasıl başladığını, “Fakat ben devam ettim. Çünkü anlatacak çok şeyim vardı. Enerji doluydum ve kafamdakileri bir şekilde duvarlara yansıtmam gerekiyordu” diye anlatıyor.

Afganistan'da bir kadın olarak sokaklarda özgürce dolaşması bile kolay değilken, sokak sanatı yapabilmesi riskler taşıyor. Afgan sanatçı, “Kolay değil” diyor ve ülkesinde mayınlarla çevrili alanlarda sanat çalışmaları yapıp, onu gören erkeklerin sözlü tacizlerine maruz kalmanın zorluğundan söz ediyor. Afganistan’da sokak sanatının yasadışı olmadığını belirtse de çalışmasını tacizlerle uğraşmamak için 15 dakikada bitirmesi gerektiğini vurguluyor.

Sokaklara ve duvarlara erişimi kısıtlı olduğu için "Düş Graffitisi" (Dream of Graffiti) adını verdiği yöntemi uyguluyor. Graffiti yapmak istediği yerlerin fotoğraflarını çekiyor, bunların çıktılarını alıyor ve üzerinde çalışıyor.

Eserlerinde sıkça, Afgan kadınının trajik sosyal yaşamını vurgulayan Hassani, “Kadınların eğitim ve eşitlik gibi daha büyük sorunları var” diye konuşuyor. Hassani sanatıyla kadın hakları karnesi kötü durumda olan Afganistan'da farkındalık yaratmaya çabalıyor.