Kötü ayakkabı kullanımı da topuk dikeni yapar. Özellikle ayakkabılarda kullanılan hammaddenin yarı ömürleri genelde 1-2 yıl olduğu için rafta çok bekleyen ayakkabıların kullanılması ayak tabanındaki reaktif yükü artırarak "plantar fasya" ya normalden fazla yük binebilir. Kilolu olan hastalarda normal aktiviteler ile ortaya çıkabilir. Düz tabanlık da topuk dikenine yol açtan bir etken. Sporcularda, özellikle koşucularda antrenman programında yapılan değişiklikler sonucu görülür.

Nasıl tedavi edilir? Topuk dikeni için pek çok tedavi alternatifi vardır. Şu şekilde sıralanabilir; Topuk dikeni kronik bir iltihabi reaksiyon sonucu geliştiği için anti iltihabi ağrı kesicilerin tedavideki yerleri sınırlı olur. Tedavinin ilk aşamasını basit egzersizler oluşturur. Örneğin aşil tendonunun yatakta yatarken büyük bir havlu ile gerilmesi bu egzersizlerden birisini oluşturur. Germe hareketlerinin ayakta duvara 30 derece eğimle yaslanarak, topuklar yerdeyken en az 30 saniye boyunca yapılması gerekir. Ayak ortezleri (İşlevini kısmen veya tamamen kaybetmiş uzuvların performansını arttırmak ve daha fazla kullanılabilir hale getirmek amacıyla vücuda takılan yardımcı cihazlar.) de tavsiye edilebilir.

Ağrı düzelmezse fizik tedavi, kortizon enjeksiyonları ve destekleyici ayakkabılar tedavi seçeneği olarak sunulur. ESWT (Ekstra Korporal Şok Dalgası ) yöntemi de yararlı olabilir. Kronik iltihabi reaksiyonu şok dalgaları vererek akut reaksiyona çevirir ve iyileşme sağlayabilir. Konservatif tedaviye 6 ay yanıt vermeyen durumlarda, cerrahi tedavi önemli bir seçenek. Günümüzde cerrahi yaraların ayak tabanında çok zor kapanması ve ayakkabı giyilmesi sırasında "skar" dokuların rahatsızlık vermesi nedeniyle açık ameliyat tercih edilmiyor. Ancak son zamanlarda kapalı yöntemler sıkça uygulanmaya başladı. Sadece 2.4 mm'lik kesilerle yapıldığı için erken dönemde işe dönüş daha hızlı olabilir. Aynı zamanda ayakkabı kullanımında sakınca oluşturmayabilir. Kaynak: Acıbadem/Hayat