Uzmanlar, topuklu ayakkabının kişisel kullanım sayesinde ortaya çıktığına inanıyor. Mısırlı çiftçiler toprağa batmamak için ayakkabılarının altına topuk takmıştır. At süren erkekler eyerin üzerinde rahat durabilmek için topuklu ayakkabı kullanmıştır.

Modern topuklu ayakkabının ise Leonardo Da Vinci tarafından tasarlandığı sanılmaktadır. Topuklu ayakkabının yaygınlaşması ise 17. yüzyılda başladı. 1680 yıllarında kadınlar bir değnek yardımıyla yürüyebilecekleri kadar yüksek ve ince topuklu ayakkabılar giymeye başladı.

Erkekler de topuklu ayakkabı giyiyordu. Hükümdarlar, kişilerin mensup oldukları sınıfların belirlenmesi için topuk boylarını belirleyen emirler çıkarıyordu. En yüksek topuklu ayakkabılar ancak soylu aileler tarafından giyilebiliyordu. Kırmızı topukların da sadece soylular tarafından kullanılmasına izin veriliyordu.

18. yüzyılda erkekler topuklu ayakkabı giymeyi bıraktı. Artık sadece kadınlar boyları 10-12 cm’ye varan topuklular giyiyordu. Bu ayakkabıların kadınlarda zarafet göstergesi olduğuna inanılıyordu.

Düz ayakkabılar ne zaman giyilmeye başladı?

1789’da Fransız İhtilali ile birlikte topuklu ayakkabı modası yerini düz tabanlara bıraktı. 50 yıl boyunca kadınların sağlıklarını tehdit eden topuklu ayakkabılar değil düz tabanlı sandaletler giyildi. Balolarda bile ipek ayakkabılar tercih ediliyordu. Ancak 19. yüzyılda yüksek topuklar geri döndü. Genç ve bekar kadınlar yüksek topuklar giydiklerinde daha çekici göründüklerini düşünüyordu. Ancak bilmedikleri pek çok nokta vardı:

İnce ve yüksek topuklu ayakkabılar orta kiloda olanları daha kilolu gösteriyordu.

Çok ince bacaklılar yüksek topuklar üzerinde kürdan gibi görünüyordu. Ufak bir topuk bu bacakları çok narin ve çekici gösterebilirdi.

Yüksek topuklular görünüm değil sağlık açısından da zararlıydı. Ayak ve tüm iskelet sağlığı sürekli topuklu ayakkabı kullanımına bağlı olarak zaman içerinde deforme oluyor ve geri döndürülemez zararlar veriyordu.