Boş ver beni
Mühim değilim.
Bu onun hikâyesi.
Çok beyazdı, kir tutardı
Ömrü kelebek kadardı.
Mektupları şişedeyken
Bir de bakmış deniz yokmuş.
Tek başına dans ederken
Mutsuzluktan sarhoşmuş.
Daha on yediymiş...

Ruhi'dir benim adim hiç çıkamam evimden.
Dostlar uydururum hayali, mutluyumdur bu yüzden.
Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken.
Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
Henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret.
İstasyon insanları buradalar tesadüfen.

O kadar haklısın ki dayanamıyorum buna.
O kadar güzelsin ki çok çirkin kaldım yanında.
Korkum yaralanman hayatta.
O kadar yalnızsın ki dayanamıyorum buna.
O kadar sıcaksın ki çok soğuk kaldım yanında.
Korkum yaralanman hayatta
Hayalperestsin.
Güzel hayaller peşinde...

Akşama doğru azalırsa yağmur,
Kız Kulesi ve adalar,
Ah burda olsan çok güzel hala
İstanbul’da sonbahar.