Doğaya ve o­nun yaratıcı gücüne, gizemine tutkundur anadolu kadını, el sanatlarında sanki doğa ile yarışır. O nedenle en güzel el işlemeleri, oyaları ‘çeyiz sergisi’nde görülürdü.

Kız beşikte, çeyiz sandıkta

Eski geleneksel yaşamda sandık çeyizi, kız bebesinin doğmasıyla başlar ve genç kızın evlenmesine dek sürerdi. Bunun için de “Kız beşikte, çeyiz sandıkta” denirdi.

Kız 'donansın' diye sandığa önce bir don konurdu. Bu inancın nedeni çeyizi az olan kıza “Sen bize donsuz geldin” denmesidir. Bu sözleri Anadolu'da hiçbir kadın duymak istemezdi.

El işi göz nuru

İşte geleneksel çeyizler; çeşitli inanışlarla, ev içi üretimiyle ve kadın el sanatlarının yaratıcı gücüyle oluşturulurdu. Böyle bir çeyiz hazırlanırken dokuma tezgâhları, çıkrıklar, mekikler, gergefler, tığlar, şişler çalışır; iplikler, teller, pullar iğne ucundan geçer, göz nuru dökülürdü.