Kötü anlarınızda neler yaparsınız, nasıl üstesinden gelirsiniz?

Üzülürüm. Ertelemem hiç duygumu. Kederlenirim, ağlarım. Beklerim ki duygum tükensin yerini gerçek olan tavrım alsın.

Hiçbir aktif duygu ertelenemez  patlak verir sonra. Sevdiklerime tutunurum bir de.

Tiyatro eğitimi almanızın yazılarınızdaki duyguları kamçılandığını düşünüyor musunuz? Size ne gibi faydaları oluyor?

Kuşkusuz çok faydası oldu. Eğitimin ve oyunculuk tecrübesinin bir yazara katkıları göz ardı edilemez. Hepsi birbirini besleyen işler.

Yazarlığım da oyunculuğuma çok katkıda bulunur hep.

Ülkemizde maalesef okuma oranı çok düşük. Edebiyata yönelimi arttırmak için iyi bir fikriniz var mı? 

İyi kitaplar yazmak.

ElmaElma okuyucuları için 'Sevgili günlük' diye bir köşeniz olacak… Peki neden günlük?

Sohbetimzin başında da söylemiştim. Bizim evde hep günlük vardı. Dokuz yaşında başlamıştım günlük yazmaya.

Kişisel yolculuklarımızın içine tarihin çok değerli izleri düşüyor. Unutuyoruz. Unutur insan. Unutmasa nasıl yaşar öte yandan?

Benim günlüklerimden neler, kimler kimler geçti bugüne dek...

Bakalım bundan sonra neler olacak?