19. yy'da iş hayatın atılan Osmanlı kadının kıyafetlerinde sadelik ve rahatlık ön plana çıkıyor.

Bu dönemde kadınlar, önden açık, düşük uzun kollu, Şam ipeğinden elbise ve yeşil kuşak ile, ayak üzerine zengin görünümlü drapelerle düşen geniş şalvarlar giymişlerdir.

İpek gömlekler çalışma hayatındaki kadına hareket rahatlığı sağlayacak şekilde geniş dikilmiştir. Elbiselerin kol ağzına ve etek ucuna süs olarak ipek malzemeden tığ oyaları uygulanmıştır.

Dekoltesi oldukça açık bırakılan yaka, giyenin zenginlik derecesine uygun değerde bir mücevherle iliklenmiştir.

İç gömlekleri, topuklara kadar uzun, ipek şalvarın üstüne giyilir ve şalvarlar için canlı renkler ve kaliteli kumaşlar tercih edilirdi.

Türk kadınları baş süslemelerine ayrı bir önem vermiştir. Uzun saçlılar, ince örgülerini incili kurdelelerle bağlayarak önde ve yanda zülüfler bırakmışlar ve kalpak (hotoz) giymişlerdir.

Baş yapısına göre daha küçük yapılan hotoz, saçların üstüne oturtularak saçlara uygun bir tarzda kullanılmaktadır.

Hotozlar, kışın kadifeden, yazın ince ipek kumaşlardan yapılmıştır. Hotozların etrafı, zevk ve zenginlik derecesine göre çiçekler, değerli taşlar ve pırlantalı iğnelerle süslenerek, sırma ipekli çevrelerle (başörtüsü) kullanılmıştır.

II. Abdülhamit döneminden itibaren büyük şehirlerde bindallı elbiseler yerini, Batı etkisinde uzun etek ve ceketten oluşan takımlara bırakmıştır.

Bu etek ceketlerin yapımında atlas, tafta ve münakkaş gibi ipekli kumaşlar kullanılmış ve bindallı tarzındaoldukça uzun kuyruklu etek ve korsajlı ceketler dikilmiştir.

Bu gelinlikler daha sonraları yerlerini tafta ve sim dokumalı ipekli kumaşlardan uzun, kloş etekli, korsajlı, balenli, vücudu saran üstlü, pelerinli kıyafetlere bırakmıştır.