Mavis Gallant, Paris Öyküleri kitabıyla ilk kez Türkçe'ye çevrildi!

Kanadalı olmasına rağmen hayatının büyük bir kısmını Paris’te geçirmiş olan yazar öykülerinde biz yirminci yüzyıl Avrupasının bir yeraltı haritasını çizer. Gallant’ın Avrupası “gemi enkazlarıyla dolu” bir yerdir. Karakterleri karmaşık ve çeşit çeşittir; mülteciler, savaştan dönen tutsaklar, figüran aktörler, çekirdek aileden veya düzenden kaçanlar geri dönebilmek için çırpınıp durur, ama bunu yapacak silahları yoktur. Kozmopolit bir dünya tasvir eden Gallant, dramatik açıdan aşikâr olana hiç yeltenmez ama bizi şaşırtmayı daima başarır. Michael Ondaatje Paris Öyküleri’yle Gallant’ın yüzü aşkın öyküsü arasından seçtiği bir derleme sunuyor okurlara.

KİTAP HAKKINDA YORUMLAR

The New Yorker:

"Gallant’ın yazını, enerjisini genellikle birbirine zıt niteliklerinden alır: titizlikle gözlemlenmiş ama yine de merak uyandırıcıdır, gerçekçidir fakat aynı zamanda gerçekten uzaktır, röportaja benzer ama aynı zamanda hayal ürünüdür. Öyküleri açık fikirlidir ve insanı gerçekliğine inandırır... gazetelerde okumuş ya da kendi gözlerinizle görmüş gibi güvenirsiniz gerçekliklerine. Gallant nadide bir yeteneğe sahipti; sağlam bir hayal gücüne.”

Francine Prose:

“Başka hiçbir yazarın ne satırları ne kelimeleri Gallant’ınki kadar konsantre ve özlü değildir. İyi öyküler için bazen roman kadar zengin ve dolu dendiği olmuştur fakat onun öyküleri ansiklopediler gibi zengin ve doludur.”

Alberto Manguel:

“Gallant’ın öyküleri, bıkmadan usanmadan, hayret verici insanlık durumumuz hakkında birkaç cevaplanamaz ama yine de vazgeçilmez soru sorar bizlere. Öykülerinden ayrıldığımızda kendimize dair daha güçlü ve derin bir bilgiye sahibizdir.”

MAVIS GALLANT

1922’de Kanada, Montreal’de doğdu. Genç yaşta ölen babası Kanadalı bir mobilya satıcısı ve ressamdı. Çocukluğu ve ilk gençliği sırasında Amerika ve Kanada’da 17 okul değiştirdi. 1942’de müzisyen John Gallant ile evlendi, çift 1947’de boşandı. Yirmili yaşlarında kısa bir süre için National Film Board’da çalıştı, 1944-1950 arasında Montreal Standard için röportajlar yaptı. 1950’de gazeteciliği bırakıp kendini tamamen yazarlığa adadı. Avrupa’ya taşındı, Paris’ten önce bir süre İspanya’da yaşadı. Uluslararası alanda ses getiren ilk öyküsü “Madeline’in Doğumgünü” 1951’de The New Yorker’da yayınlandı. Kariyeri boyunca 116 öyküsünü yayınlayan The New Yorker yazarın adının John Cheever ve John Updike gibi yazarlarla birlikte anılmasına vesile oldu. Öyküleri dışında Green Water, Green Sky (1959) ve A Fairly Good Time (1970) isimli iki romanı ve What Is It to Be Done? (1984) isimli bir oyunu, Paris Notebooks (1986) adı altında toplanan deneme ve inceleme yazıları bulunmaktadır. Yazar 2014 yılında, 91 yaşında hayata veda etti.

YÜZ KİTAP

Yüz Kitap, 1945 sonrası dünya edebiyatının daha önce Türkçeye hiç çevrilmemiş minör klasiklerini ve klasik olmaya aday eserleri iyi çeviri, titiz bir editoryal çalışma ve özenli tasarımlarla yayımlamayı hedefliyor.