En büyük yanlış! Anne-babanın yaptığı en büyük yanlışlardan biri de, çocukken gelişi güzel atılan bir tokat! Annesinden bir tokat, babasından bir tokat yiyen; babasının annesine uyguladığı şiddete şahit olan çocuklar için her bir şiddet belirtisi, o çocuk dünyalarında derin yaralar açtığı gibi, bilinçaltında da yer eder. Genetik olarak şiddete yatkın ise ve hem çocukluk hem gençlik döneminde ‘şiddetin zararlarına’ yönelik gerekli eğitimi alamadıysa, gerekli bilinci oturtamadıysa ‘patlamaya hazır bir bomba’ya dönüşebilir. Yani işin özü, çocukluk döneminde ailede ‘şiddet dili’ yerine bireylerin ‘sevgi ve şefkat dili’ni yerleştirip sürdürmeleri. Peki ebeveynler, şiddete karşı çocukluk döneminden itibaren hangi davranış modellerini benimsemeli?

Doğru model olun! Çocukların büyük bir bölümü şiddet davranışını aile içinde öğrenir. Özellikle babanın anneye sık sık şiddet uyguladığına şahit olan çocuklar, gelecekte kendisi de şiddet uygulayan bir yetişkin olma yolundadır. Bu nedenle ev ortamında şiddeti ortadan kaldırmak gerekir.

En küçük problemde şiddete başvurmayın! Yaşamda her zaman problemler olacaktır. Önemli olan bu problemlerin çözülüp hayatın devam edebilmesidir. Aile içinde de oluşabilecek problemleri çözme konusunda örnek olmamız gerekir.

“Ben büyüğüm” demekten vazgeçin Aile içinde kurallar oluşturulurken keyfi uygulamalar olmamalı. Yani bir kural sen yapınca kötüyse, ben yapınca da kötü olmalı. Ben büyüğüm ya da ben güçlüyüm diyerek yanlış yapma lüksümüz yok.