Çocuğun psikolojik gelişiminde baba faktörü anne kadar önemli!

Çocukların gelişiminde annenin rolünün önemi kadar baba faktörü de oldukça önemlidir. Çocuğun baba ile geçirdiği vakit ve çocuk baba arasındaki samimi ve saygınlık oldukça etkili olmalıdır. Üsküdar Üniversitesi NPİSTANBUL Beyin Hastanesi Psikiyatri Uzmanı Dr. Alper Evrensel, baba-çocuk ilişkisinin çocuğun gelişim sürecindeki önemine işaret etti. Çocukların baba ile ilişkisi nasıl olmalı? Çocuğun gelişiminde babanın önemi ne? İşte ebeveynler için babalar ve çocuklar arasındaki ilişki tüyoları...

Çocuğun psikolojik gelişimi için “baba” figürünün çok önemli olduğunu belirten uzmanlar, babanın işlevinin tıpkı anne gibi “ayrı ve eşsiz” olduğunu vurguluyor. Baba ile çocuk arasındaki ilişkinin doyurucu ve samimi olmasını, çocuğun babasının varlığını her zaman yanında hissetmesi gerektiğini belirten uzmanlara göre, “sert ve mesafeli” ya da tam tersi “fazla sıcak ve yakın” ilişki modelleri sorunlara yol açabiliyor. Uzmanlar, “babaların çocuklarıyla saygın ama denetimli, sıcak ama bilinçli bir ilişki modeli geliştirmesini” öneriyor.

Her yıl tüm dünyada Haziran ayının üçüncü Pazar günü Babalar Günü olarak kutlanıyor.

ÇOCUĞUN GELİŞİMİNDE BABA OLDUKÇA ÖNEMLİDİR!

Bebeğe birincil bakım veren her ne kadar anne olsa da babanın varlığı ve işlevi kendine has özellikleri açısından ikinci plana atılamaz. Yani annenin işlevi ayrı ve eşsizdir, babanın işlevi de ayrı ve eşsizdir. Baba; güçtür, fırtınalı denizlerde sığınılacak liman, zorluklarda dermansız düşmüş bedenin sırtını dayayacağı dağdır. Baba; güvendir, ailenin savunma sistemidir. Aileyi tehdit eden her türlü saldırıya karşı ailenin bekasını koruyup himaye edecek bir kalkandır. Böyle bir baba figürünün varlığı altında çocuk, kendini güvende hisseder ve depresyon-kaygı bozuklukları gibi hastalıkların temelinin atılması engellenir. Eğer işlevsel bir babanın varlığında çocuğun herhangi bir türden travma yaşaması da önlenebilmiş olur ise yetişkinlikte ortaya çıkan travmalarla ilişkili hastalıklar da engellenmiş olur.

ROL MODEL KAVRAMINDA ERKEK ÇOCUKLARI BABASINI ÖRNEK ALIYOR!

Baba-kız ve baba-oğul arasındaki ilişki ve bu ilişkinin işlevinin farklı olduğunu belirten Dr. Alper Evrensel, “Babanın kızı ve oğlu nazarındaki görüntüsü ve işlevi doğal olarak farklıdır. Rol-model dediğimiz kavram penceresinden bakacak olursak babanın oğlu için kendisinin gelecekte göreceği babalık ve kocalık işlevleri için bir prototip olduğunu kolaylıkla söyleyebiliriz. Bu prototipin nasıl bir işlevi olduğuna ilişkin ise evde uygulamalı pratik dersler veren bir hoca gibidir baba.

KIZ ÇOCUĞU BABASINDA GÖRDÜĞÜ OLUMLU ÖZELLİKLERİ İLERDE KOCASINDA ARIYOR!

Babanın kızı için sergilediği tutum ise ilerideki evleneceği eşine yönelik bir model teşkil eder. Kız çocuğu babasında gördüğü olumlu özelikleri kocasında arar, babasındaki sorunlu yönlerin ise kocasında olmasını istemez. Babasız büyümüş kızlar ise baba yerine koyduğu sembolik bir koca ile evlenir ne yazık ki” dedi.

BABA ÇOCUK İLİŞKİSİ SAMİMİ VE DOĞRUCU OLMALI!

Baba-çocuk ilişkisi içinde bir ideal tanımı yapmanın çok zor olduğunu belirten Dr. Alper Evrensel, “Zira babanın ve çocuğun mizaci ve karakteristik özellikleri, farklı farklı olacağından ikisi arasında kurulan ilişki de biricik olacaktır. Bu biricik ilişki, başka bir baba-çocuk ilişkisinden elbette farklı görünümler sergileyecektir. Ancak önemli olan ilişkinin doyurucu ve samimi olmasıdır. Çocuk babasının varlığını her zaman yanında hissetmelidir. Hatta baba, vefat ettikten sonra bile manevi açıdan çocuğun hayatı üzerinde etkilidir. Örneğin meşhur Disney animasyonu “Aslan Kral” filminde yavru aslan Simba’ya krallık görevini babası Mufasa’nın ruhu hatırlatmıştır” diye konuştu.

BABA ÇOCUK İLİŞKİSİ NASIL OLMALI BABALARA TAVSİYE!

Toplumumuzda iki kuşağın baba-çocuk ilişkisi arasında derin farklar ortaya çıkmıştır. Şimdi yaşlılık ve dedelik dönemini yaşayan babalarımızın çocukları ile kurduğu ilişki, mesafeli ve sert bir tarz içerirken onların oğullarının kendi çocukları ile kurduğu ilişki de daha demokratik, sıcak ve yakın bir model ortaya çıkmıştır. Her iki tutumun da uç örneklerinden kaynaklanan sorunlar oluşmaktadır. Sert ve mesafeli bir ilişkide yeterli babalık işlevi sağlanamamaktadır ve sanki çocuk için babası travmatik bir rol oynayabilir. Fazla sıcak ve yakın bir modelde ise çocukla babanın arkadaş gibi bir hale geldiğini ve babaya duyulması gereken saygı ve güvenin sağlanamadığı görülmektedir. Bu nedenle babaların çocuklarıyla saygın ama denetimli, sıcak ama bilinçli bir ilişki modeli geliştirmeye gayret göstermesi gerekir.