Dr. Gershoff’a göre, araştırma kapsamında şaplağı diğer fiziksel ceza yöntemlerinden tamamen ayrıştırmak çok mümkün olmamakla birlikte, popolarına vurulan çocukların, test edildikleri 17 olumsuz psikolojik rahatsızlıktan 13'üne sahip olduğu gözlemlenmiş. Üstelik çocuğun poposuna şaplak atma cezası, çocukların ebeveynlerinin isteklerini yerine getirmesi yönünde hiçbir katkı sağlamıyor. Ayrıca bu ceza yöntemi, çocukların zamanla ailelerine karşı daha zıt fikirlere sahip olmasına da yol açıyor.

Araştırma sonuçları, “Bizim anne-babamız da şaplak atıyordu ama hiç de psikolojimiz bozulmadı.” görüşünü doğrulamıyor. Çocukken bu davranışa maruz kalan kişilerin, yetişkinlik dönemlerinde zihinsel birçok rahatsızlığa sahip oldukları ve anti-sosyal davranışlar içerisine girdikleri gözlemlenmiş. Bu kişiler, kendi çocuklarına karşı da aynı cezalandırma yöntemini uygulamaya yatkın oluyor.

UNICEF’in bu konuda hazırladığı rapora göre ise, birçok ülkede her ay çocukların yüzde 70'i en az bir kere şaplakla cezalandırılıyor. Akla "Dünya nüfusunun yüzde 70'inin psikolojisi bozulmalıydı o zaman" fikri gelse bile araştırma ekibinin başındaki Gershoff durumun öyle olmadığını; şaplak cezasının sıklığının çok önemli bir kriter olduğunu söylüyor. Bu ceza sık sık uygulandıkça çocuğun da doğru orantılı olarak daha fazla etkilendiğini belirtiyor.

İsveç’te 1979 yılında çocuklara şaplak atmak yasaklansa da dünyada durum bu konuda pek parlak değil. Aynı yasağı getirmeye çalışan Kanada’da, yasaklanmaması yönünde tepkiler aldı. Yeni Zelanda'da ise halkın yüzde 88'i şaplak atmanın yasaklanmaması yönünde fikir bildirdi. Yasak karşıtı gruplar da durumu "çocuğunu seven bir ebeveynin şaplak atmasının çocuğun psikolojisini bozacağına dair bir araştırma olmaması" ile açıkladı. Dr. Gershoff’un bu araştırması, tartışmanın bu bölümüne ışık tutuyor ve şiddetin küçüğünün de psikolojik sorunlara yol açtığını gösteriyor.