İşitme kaybı tedavisi Yenidoğan bebeklerde işitme kaybını erken teşhis etmek, uygun tedavinin belirlenmesi açısından önem taşıyor. Bütün yenidoğanların ilk 3 aylık dönemde ‘Otoakustik Emisyon Testi’ adı verilen tarama testi ile işitme fonksiyonları değerlendiriliyor. Birkaç dakikada uygulanan test sırasında bebeğe bir seri yumuşak klik sesi dinletiliyor. İşitme taraması testinden geçmeyen ve işitme kaybı olduğundan şüphelenilen bebek veya çocuk, hangi yaşta olursa olsun önce muayene gerekirse ERA ve odyometri işitme testleriyle değerlendiriliyor. Bu testlerin erken dönemde yapılarak rahatsızlığın teşhis edilmesi, tedaviye karar verilmesi açısından büyük önem taşıyor. Testler sonrasında işitme kaybı seviyesi belirlenerek, cerrahi operasyonla veya kulaklara takılan işitme cihazları ile işitme duyusu tekrar kazandırılabiliyor.

Hangi bebekler riskli? Bazı çocuklar, işitme kaybı açısından daha fazla risk taşıyor. Risk altındaki bu bebek ve çocuklarda, ortalama çocuk grubundan daha fazla işitme kaybına rastlanma olasılığı bulunuyor. Risk altındaki bebekler tek bir testle değerlendirilmemeli ve ayrıntılı odyolojik tetkiklerle incelenmeli. İşitme kayıpları açısından risk grubunda olan bebek ve çocuklar, doğum öncesi, doğum ve doğum sonrasında maruz kaldıkları şeylere göre üç grupta değerlendiriliyor. Örneğin doğum öncesi dönemde anne baba arasındaki akrabalık bağı, ailede benzer öykü, hamilelikte ilaç kullanımı, annede hamileliğe bağlı diyabet ya da yüksek tansiyon gibi hastalıklar bebeklerde işitme kayıplarına zemin hazırlayabiliyor. Doğum sırasında bebeğin oksijensiz kalması, düşük doğum ağırlığı, solunum güçlüğü gibi nedenler de işitme kaybına yol açıyor. Doğum sonrasında ise bebeğin yüksek ateşle seyredebilen bir hastalık geçirmesi, uzun süre sarılık olması, kafa travması geçirmesi gibi faktörler işitme kaybına sebep olabiliyor.