Son yıllarda giderek artan sayıda annenin özellikle maddi sebeplerden ötürü iş hayatına geri dönmek durumunda kaldığı göz önünde bulundurulduğunda merak edilen en önemli nokta anne-çocuk ilişkisini en çok etkileyen faktörün ne olduğudur. Araştırmalar en temel faktörün annenin çalışıyor olmasıyla ilgili hisleriyle nasıl başa çıktığı olduğunu göstermektedir. Anne, çalışıyor olmak ve çocuğunun gündüz bakımını bir başkasına devretmek ve onunla görece daha az vakit geçirmekten ötürü yaşadığı kaygı ile ne kadar iyi baş ederse bu ayrılık ve yaşanan kayıp durumunu da çocuğu ile ilişkisinde o kadar iyi yönettiği görülmektedir. Birçok araştırma ve var olan gelişim teorileri annenin çalışıyor olmasından ziyade annenin bu konumu ve durumunun kendisinde yarattığı stres ve kaygı ile baş etme derecesini ve içine girdiği yanlış davranış kalıplarının çocuğuyla ilişkisini ve çocuğunun gelişimini etkileyen esas faktörler olduğunu göstermektedir. Özellikle annelerin çalışıyor olmalarından duydukları tatmin ve bu rollerinin eşleri tarafından desteklenmesinin annenin genel iyilik hali ve dolayısıyla çocuğuyla ilişkisinde daha olumlu bir hava oluşturduğu görülmektedir. Yani mesele çalışmaktan çok annenin bu konuyla ilgili hisleri ile nasıl başa çıktığıdır. Araştırmalar part-time çalışan annelerin çalışmayan annelere oranla daha az depresif şikayetler yaşadıklarını ve genel sağlık durumlarının daha iyi olduğunu, full-time çalışanlara oranla ise daha az ev ve iş arasında denge kurmakta zorlandıklarını göstermektedir. Buna ek olarak aslında çalışmayı arzu eden ancak evde kalan annelerle yapılan birçok çalışma ise bu annelerde depresif duygudurumunun sıklıkla gözlemlendiğini bildirmektedir.

Çocukların en temel ihtiyaçları sevgi, ilgi ve ihtiyaçlarının görüldüğü, anlaşıldığı sıcak, güvenli ve tutarlı ilişkilerdir. Sağlıklı gelişimleri için ise en temel mesele birlikte geçirilen süreden çok çocuğun sevildiğini, önemli ve değerli olduğunu hissetmesidir. Kendi sağlığını, ihtiyaçlarını ve mutluluğunu en az çocuğu kadar gözeten, çalışma yaşamıyla ilgili kaygıları ile başa çıkabilen, çocukları ile kısıtlı da olsa doyurucu ve kaliteli zamanlar geçirebilen anneler bu gelişime en güzel şekilde destekleyeceklerdir