Cemile oje sürmeyi çok özlemişti

Ayça Bingöl, Hürriyet gazetesinden Pınar Yılmazerler'le yaptığı söyleşide set ortamını çok özlediğini söyledi.

"Oje sürmeyi özledim"

Cemile’den sonrası zor mu artık? Çıtayı çok yükselttiniz çünkü...

- Benim için rol seçimi çok teknik bir şey değil. Ben hissettiğimin peşinden giden bir oyuncuyum. Senaryoyu okuduğumda o rol yüreğimde bir yere dokunuyorsa, beni heyecanlandırıyorsa, iştahımı açıyorsa oynuyorum. Tabii ki sonrasında başka kriterlere bakıyorum. Ama önce o rolle kurduğum ilk bağ işi yapmama ya da yapmamama neden oluyor. Cemile’de de öyle oldu. Okuduğumda onunla ilgili her şeyi hayal edebildim.

Cemile karakteri görünüş itibarıyla çok mütevazı, kendi halinde ve iddiasız bir kadın. Set dışındaki kısıtlı zamanlarınızda şöyle 'kadın kadın' olmayı özlediniz mi?

- Ben zaten set haricinde hep kadın kadınım. Geçen sene oje sürmeyi özlemiştim. Kendi kendime dedim ki; “Sezon bitince her gün değişik değişik renklerde oje süreceğim”

"Dizinin tutacağını biliyordum"

İnsanların dizinin yayına girdiği saatlerde evden dışarı çıkmaması, planını programını diziye göre ayarlaması size ne hissettiriyor?

- İnanılmaz bir gönül bağı bu. O seyirci karşısında boynum kıldan ince. Eğiliyorum onların karşısında.

Bu dizinin sözleşmesine imza atarken, işin böylesine tutacağını hiç düşünür müydünüz?

- Tutacağını düşünüyordum ama bu kadarını düşünmüyordum.

“Koşun, bizim yengenin dizisi başlıyor!"

Bu arada sayenizde hepimiz Ali Kaptan’ı öldürmek istiyoruz!

- Ben Ali Kaptan’ı çok sevenlerin de olduğunu düşünüyorum. Erkan (Petekkaya) o kadar iyi bir oyuncu ki, bu karakterin haklı taraflarını da gösterdi seyirciye. O yüzden ona da üzülen, acıyan seyirciler var. Bunları hissetmeleri Erkan’ın başarısıdır.

'Öyle Bir Geçer Zaman ki', çok üzücü, acı bir hikâyeyi anlatıyor. Bu tarz hikâyeler normalde belli bir kesime hitap eder. Ama ‘A grubu’ diye tabir edilen izleyici kitlesi de bu dizinin tutkunu oldu. Nedir bunun sırrı?

- “Ben hiç dizi izlemezdim ama bunu izliyorum” diyenlere tanık oluyorum. Sanırım işin sırrı, çok samimi olması. Bizim dizimizde kısa bile olsa, çok mutlu anlar vardır. Mesela Osman’ın, Mete’nin bir sözü, hareketi... O ağır dramın içine o kadar ince ince mutlu anlar da yerleşiyor ki, bunlar izleyici kitlesini genişleten şeyler.

Eşiniz ne diyor bu başarılı çıkışınıza?

- Eşim de hiç dizi seyretmezdi ama sıkı bir takipçimiz. Bütün kış askerdeydi. Diziyi her hafta bütün asker arkadaşlarıyla birlikte izlemiş. Hatta askerler, “Koşun bizim yengenin dizisi başladı” diye sesleniyormuş. Salı akşamları saat 20.00’de kumandayı Ali’ye veriyorlarmış. Eşimin adı da Ali. Benim hayatım Ali'lerle dolu!

O zaman bütün askerler Ali Kaptan’dan nefret etmiştir; 'Yengeyi dövüyor' diye.

- Tabii tabii. Eşim benimle çok gurur duyuyor. O da benim gibi oyuncu, yönetmen, eğitmen. Hayat yolculuğumuzu, mesleki yolculuklarımızı beraber gerçekleştirdik. Biz konservatuvardan sınıf arkadaşıyız. Böyle bir noktada olmak, bu keyfi beraber yaşamak çok keyif verici. Allah herkese nasip etsin.

"Bir sezondur gözü yaşlı kadınlara sarılıyorum"

Rolünüzle bir seyircinin kalbine dokunabildiğinizi ilk nasıl anladınız?

- Bir sezondur gözü yaşlı kadınlara sarılıyorum. Aynı hikâyeleri yaşayan kadınlarla bütünleştik. O anlarda anladım doğru atış yaptığımı. Bir de biz çok sıcakkanlı bir milletiz ya... Mesela bir kadın 2 yaşındaki çocuğuyla gelip fotoğraf çektirmek istiyor. Ama çocuğu istemiyor. Çünkü çocuk beni tanımıyor. Ben yabancı biriyim onun için. Annesi arkadan ittiriyor, çocuk ağlıyor, ben çocuğu sakinleştirmeye çalışıyorum ve fotoğraf çekiliyor! Bu duruma çok gülüyorum. Bazen diyorum ki; “Yazık ağlatmayın çocuğunuzu, gelin birlikte çektirelim.”